News » n zorgen maken over training voor een

Gelukkig besefte ik dat terwijl de mijlen naar beneden gingen, ik me realiseerde dat zolang ik mijn wandelpauzes beperkte tot de korte opwellingen en rond de 9: 00 / mijl bleef lopen, ik binnen zou komen onder de 3:43:38 die ik liep in mijn allereerste marathon. Dit zei niet veel, maar het was voldoende motivatie om me vooruit te helpen. Ik herinner me niet veel dat ik de Nike Air Max 95 Womens stad was binnengegaan, maar ik herinner me vaag dat ik het Citgo-teken zag, en het lukte me een behoorlijk stevige inspanning te leveren voor de laatste halve mijl van Commonwealth naar Nike Air Max Command Womens Hereford naar Boylston. Na boylston te hebben bereikt, verscheen de finishlijn in de verte, maar het leek alsof het nog kilometers ver weg was. Het lawaai van de menigte trok me naar voren en op de een of andere manier lukte het me om mijn tempo terug te brengen onder de 8: 00 / mijl tijdens dat laatste stuk. Ik gaf het alles wat ik had. Ik kwam over de finish in 3:42:12 - mijn tweede traagste van de 8 marathons.
Niet lang nadat ik de finishlijn was overgestoken begon ik me duizelig te voelen - het werd zo erg dat ik vroeg of ik in een van de rolstoelen kon gaan zitten die langs de zijkant van de afvoergoot gestationeerd was. Na een paar minuten Nike Air Max 1 Womens was ik er niet beter van geworden, dus reden ze me de tent in, waar de persoon die bij me kwam vitaliteit kreeg en vroeg hoeveel water ik op de baan had gekregen (te veel). Ze gaven aan dat ik in zout van verdampt zweet zat, en ze waren bang dat ik milde hyponatri?mie zou hebben. Ik was ook erg gaan krampen in mijn quads en kuiten, en ik had wat moeite met praten omdat mijn kaakspieren voelden alsof ze ook zouden verkrampen. Gelukkig, na een paar kopjes zoute kippenbouillon en ongeveer 20 minuten op mijn rug liggend, begon ik me veel beter te voelen en kon ik uitchecken. De med-tent hinkte en op een gegeven moment hoorde ik hen aankondigen dat er geen gratis bedden waren - blijkbaar was ik niet de enige die enige moeite had gehad, en ik zag een paar mensen die bewusteloos leken te zijn zoals ze waren Ik heb alles meegemaakt Adidas Ultra Boost Dames waar ik maandag doorheen ben gegaan. Het zou gemakkelijk zijn om te zeggen dat ik teleurgesteld ben en dat ik een rottijd heb gehad. Mijn reactie is echter eigenlijk heel anders. Hardlopen www.charleedrew.co.uk op Boston was een zuurverdiende beloning die ik niet snel zal vergeten. Het herinnerde me eraan dat je nooit een marathon kunt nemen als vanzelfsprekend - "respecteer de afstand" is een vaak herhaalde mantra onder marathonlopers, en daar heb ik in de maanden voorafgaand aan Boston geen aandacht aan besteed. Er zijn zoveel factoren in termen van raceaflevering die ik kan aanwijzen die heeft bijgedragen aan mijn crash, met mijn snelle vroege tempo en mijn temperatuur / vochtinname kwesties zijnde de meest waarschijnlijke kandidaten. De realiteit is echter dat de belangrijkste reden waarom ik zo'n ruig optreden had, was dat ik niet de nodige training had gegeven om de afstand af te handelen. Sterker nog, ik had slechts een 30+ mijl week sinds afgelopen oktober, en dat was de week dat ik de HAT 50K runde. Je kunt simpelweg geen zware marathonprestaties leveren op zulke minimale trainingsafstanden, en ik wist dat ik erin ging - ik heb gewoon mijn strategie niet aangepast aan die realiteit. Als ik de race zou moeten doen, had ik een paar koralen laten vallen en was ik uitgegaan van een tempo van 7: 50-8: 00. Ik was liever langzamer gaan lopen en heb genoten van de ervaring dan de roekeloze en stomme benadering te nemen die ik deed. Het zou gemakkelijk voor me zijn om stil te staan ??bij deze raceprestatie en mezelf erover te slaan, maar dat zou weinig zin hebben. De betere optie is om Boston te zien als nog een van de vele leerervaringen en verder te gaan - het zal me een sterkere hardloper maken in de toekomst. Het was een onvergetelijk weekend en een geweldige race waar ik een grote eer aan heb gehad. Ik heb nu al de behoefte om hard te trainen Nike Air Max Thea Dámské en mezelf te redden, maar ik denk erover om even een pauze in te lassen bij marathons en me te concentreren op 5K's deze zomer en dan te fotograferen voor een halve marathon PR in de herfst. Marathons sloegen me fysiek op en dit lichaam heeft een pauze nodig van het beuken. Voorlopig wil ik gewoon voor een beetje plezier rennen en geen zorgen maken over training voor een bepaald doel - zomervakantie is slechts een paar korte weken weg en ik kan niet wachten!